De Slijpvorm

De diamant kan in verschillende geslepen vormen voorkomen. De meest voorkomende vorm is de briljant, een ronde vorm met 57 facetten waarvoor in 75% van de gevallen wordt gekozen. Na de briljant zijn de prinsesgeslepen diamant, de kussensnede en de ovalen snede het meest populair. De meest gebruikte vormen zijn:

·De prinsesgeslepen diamant, een vierkante vorm met rechte hoeken en 50 of 58 facetten. De vorm is in de jaren 1960 bedacht.

·De kussensnede, een vierkante of rechthoekige diamant met afgeronde hoeken, die al vanaf het begin van het slijpen van diamanten populair was. Dit type diamant werd eind 19e, begin 20ste eeuw minder populair.

·De ovalen snede, een langwerpige vorm van de briljant. Meestal hebben deze diamanten 56 facetten, hoewel er wel verschil in kan zitten hoeveel facetten aan de onderkant (ook wel bekend als paviljoen) geplaatst worden. Bij meer facetten zal de diamant meer glinsteren.

·De marquise snede, een diamant in de vorm van een rugby bal met scherpe punten aan beide uiteinden. Meestal bevat de snede 58 facetten, maar ook hier kan, net als bij de ovale snede, gevarieerd worden in de hoeveelheid facetten in het paviljoen. De naam van de diamant komt van Madame de Pompadour, een markiezin en maitresse van Lodewijk XIV. De vorm van haar mond zou de snede geïnspireerd hebben. Diamanten in marquise snede worden dus sinds de 18e eeuw vervaardigd.

·De peervormige snede, een combinatie van briljant en marquise snede. Één uiteinde van deze diamant eindigt in een punt, het andere uiteinde in een ronding, waardoor deze diamanten op druppels lijken. De snede bevat 58 facetten.

·De hartvormige snede, een snede in de vorm van een hart. De snede is door zijn gebrekkige symmetrie moeilijk te maken en niet erg populair.

·De smaragd snede, een rechthoekige vorm waarbij de hoeken afgerond zijn. Er zijn maar 44 facetten die in kleine trapjes naar de top van de steen leiden. Door het kleine aantal facetten zijn imperfecties in de steen snel zichtbaar. Deze snede is vanaf zijn uitvinding populair gebleven, maar vooral populair in de periode van Art deco, waar de rechte hoeken goed bij de stijl pasten.

·De Asscher snede, een vierkante smaragdsnede. Deze snede werd gebruikt vanaf 1902, geïnspireerd door de stijl van diamant bewerken in de Renaissance en bedacht door Joseph Asscher.

·De radiant snede, een combinatie van de briljant en smaragd sneden. Om dit te bewerkstelligen bevat de snede 70 facetten. De onderkant is als die van een briljant, waardoor de diamant ook zodanig glinstert

Er worden continue nieuwe vormen bedacht. Zo noemt diamantmuseum van Kaapstad een 'criss cut' en 'my girl cut'. Ook noemen zij varianten op de traditionele briljant. Reden dat diamantslijpers telkens op zoek blijven naar betere methodes om de diamanten te slijpen, is omdat een goede slijpmethode de waarde kan verhogen. Zo kun je onzuivere stukken wegslijpen, of minder op de voorgrond zetten door een bepaalde slijpwijze, of juist de helderheid van je diamant benadrukken door deze in bijvoorbeeld smaragdsnede te slijpen

Prijsbepalende factoren

Het meten van een geslepen diamant

Ruwe diamanten worden bewerkt om het licht schitterend te breken. Na de bewerking blijft er een steen over met een schittering en kleurenspel die op verschillende criteria wordt beoordeeld om tot een prijs te komen. De criteria zijn de 4 C's en houden in:

Cut - slijpsel

Hieronder wordt verstaan het maaksel van de steen. De vorm waarin de steen geslepen wordt is een onderdeel hiervan. Het maaksel heeft betrekking op de kwaliteit van het slijpen en de verhoudingen van de slijpvorm. De essentie ligt in de juiste "verhoudingen" en de "verfijning" van de geslepen steen. Onder de verhoudingen wordt verstaan de hoogte van de kroon, de kroonhoek, de diepte van de paviljoenzijde, de tafelspiegeling en de verhouding van de rondist ten opzichte van de totale diepte van de steen.

Onder de verfijning wordt verstaan de precieze afwerking van het totale maaksel. Hoe regelmatig is de rondist, is de kollet zwaar of licht, zijn er symmetrieverschillen tussen kroon en paviljoenzijde, sluiten de facetten recht op elkaar aan, ligt de kollet exact in het midden of ligt de tafel decentraal?

Al deze zaken zijn direct van invloed op het spel van het licht in de steen. Het maaksel is mensenwerk, in tegenstelling tot de zuiverheid, kleur en ten dele het gewicht. Het is dan ook een grote prijsbepalende factor in de vier C’s: een steen met een mooi rond gewicht, loepzuiver en de hoogste kleur in een briljante slijpvorm kan een topsteen lijken, maar als de steen te diep geslepen is (spijker) of te ondiep (visoog) dan is het lichtspel in de steen dood en heeft de steen een geringere waarde.

Carat - massa of gewicht

De massa van edelstenen wordt uitgedrukt in karaat (1 karaat = 0,2 gram). Het karaat wordt onderverdeeld in 100 punten en wordt altijd in twee decimalen uitgedrukt, bijvoorbeeld 0,24 karaat of 24 punt. De karaat heeft zijn oorsprong in een in de oudheid gebruikt standaardgewicht: dat van een zaadje van de johannesbroodboom (Ceratonia siliqua)

Clarity - helderheid

De zuiverheid van geslepen diamant. De steen kan zowel in- als uitwendig kenmerken vertonen. De inwendige bestaan veelal uit gletsen (inwendige scheuren), resten koolstof die niet geheel uitgekristalliseerd zijn of insluitingen van stikstof.[28] Ze komen in allerlei vormen voor maar ook in diverse gradaties van intensiteit. Het zijn groeilijnen die de opbouw van de ruwe steen laten zien. Ook zijn er uitwendige kenmerken zoals "baard", die overblijft wanneer de steen te hard gesneden is, en "nijf" die achterblijft wanneer de steen zuinig gesneden is. Beide kenmerken zijn op de rondist te zien. Al deze kenmerken bepalen de zuiverheid van de steen die in verschillende categorieën wordt ingedeeld: LC, VVS1, VVS2, VS1, VS2, SI1, SI2, P1, P2, P3. De beoordeling hiervan gebeurt altijd visueel met een loep en onder een lamp die een licht uitstraalt gelijkwaardig aan daglicht. De loep heeft een vergroting van 10 en is een achromaat, vrij van sferische en chromatische aberraties. Dit wil zeggen dat de diamant volledig scherp en zonder kleurafwijkingen kan waargenomen worden door de lens van de loep.

Tabel voor de zuiverheid ten opzichte van de zichtbaarheid van de inwendige kenmerken:

Colour - kleur

Hoe een kleurdiamant beoordeeld wordt, is tamelijk subjectief. Een zuivere diamant is kleurloos. Meestal geldt dan ook; hoe minder kleur, hoe zuiverder, dus hoe waardevoller. Bepaalde relatief veel voorkomende verkleuringen, zoals geel, laten de waarde van de diamant dalen. Uiteraard blijven deze stenen waardevol; in 2011 werd een gele diamant geveild voor circa 8 miljoen euro. Minder voorkomende kleuren zoals roze en blauw zorgen daarentegen voor een waardestijging; in 2010 bracht een roze diamant het recordbedrag van 34 miljoen euro op. Ook zwarte diamant, die mogelijk van bijzondere oorsprong is, is zeldzaam. In 2011 en 2012 ontdekten wetenschappers voor het eerst hemellichamen die volgens hen voornamelijk uit diamant bestaan, al wordt de bewering uit 2011 betwist.

De kleur wordt bepaald aan de hand van een set zogenaamde ijkstenen (de zogenaamde masterstones). Dit is een door verschillende vooraanstaande diamantairs beoordeelde verzameling stenen met verschillende kleuren in de hoogste graden, die als standaarden worden beschouwd. De beoordeling gebeurt meestal visueel (met het oog). Er zijn er ook elektronische beoordelingen mogelijk, bijvoorbeeld door een fotospectrometer

Hieronder het kleurenschema van de meest voorkomende diamanten:

Type zettingen

Er zijn verschillende zettingen mogelijk bij het zetten van edelstenen. Elke zetting heeft zo zijn voor- en nadelen. In het goudsmidvak worden er van een aantal standaard zetting types uitgegaan.

Chaton-klauwzetting

De chaton-zetting is veruit één van de meest gebruikte type zettingen. De diamant wordt door middel van 4 of 6 draadpoten vastgezet. Door het gebruik van de juiste dikte draad kan de steen op een veilige manier vastgezet worden. Onder de steen is nog een kleine ring geplaatst waar de steen als het ware in rust, we noemen dit gedeelte de rusting. Deze zetting wordt het meest gebruikt bij verlovingsringen en ringen waar een mooie grote diamant in wordt gezet. Doordat de zetting open is kan het licht optimaal door de diamant heen vallen en zal hij op zijn mooist schitteren.

Voordelen:
Meeste lichtinval in de steen, optimaal voor de schittering.
Lichtere zetting, dus minder duur.
De steen is echt het centerpunt van het sieraad.

Nadelen:
De edelsteen wordt vrij hoog geplaatst, wat je kunt merken bij het dragen.
De pootjes slijten sneller waardoor je de zetting ieder jaar na moet laten kijken.

Kast zettingen (Bezel Setting)

Dit is één van de meest gebruikte zettingen bij gekleurde edelstenen. De edelsteen oogt groter door de brede rand om de edelsteen heen. Bij een kastzetting komt de steen meestal in een rusting te liggen. Dit is een klein opstaand randje waardoor de steen niet door de zetting valt en hij als het ware blijft ‘rusten’. Bij het zetten wordt een kleine rand boven de zetting gehouden welke door aanwrijven en persen een klein beetje over de steen wordt gelegd waardoor de edelsteen er niet meer uit kan. Meestal wordt een gat in de onderkant van de zetting gemaakt waardoor het licht beter door de steen en de zetting valt.

Voordelen:
Steen zit geheel vast in de zetting.
Weinig kans op slijtage.
Mooie / volle zetting.

Nadelen:
Minder licht in de steen.
Vaak zwaarder en dus duurder.

Span zettingen (Tension Setting)

Bij de spanzetting wordt de edelsteen tussen de ring geklemd. Het lijkt hierbij wel of de edelsteen tussen de ring zweeft. Dit zorgt voor een moderne look en het zorgt ervoor dat de edelsteen bijzonder veel licht krijgt. Dit is een zetting die pas sinds enkele jaren steeds meer gebruikt wordt. Dit type zetting wordt vooral gebruikt bij de wat hardere stenen zoals diamant, saffier en robijn vanwege de hoge kracht die op de steen komt te staan. Meestal wordt er een klein bandje onder de steen geplaatst tussen de beide helften van de ringen waardoor hij minder snel open kan gaan.

Voordelen:
Veel lichtval in de steen en dus optimaal voor de schittering.
Steen wordt echt het middelpunt van het sieraad.

Nadelen:
De zijkanten van de steen zijn redelijk onbeschermd waardoor hij kan beschadigen.
Indien u blijft hangen achter de ring kan de zetting uit elkaar getrokken worden.

Incrustatie zettingen:

Incrustatie zettingen worden gebruikt om kleine edelstenen bij elkaar te zetten. We onderscheiden hierbij 2 verschillende zetvormen:

Pavé Zetting (pavé setting)

Een pavé zetting is een van de meest gebruikte zetvormen bij het zetten van kleine steentjes. Bij het pavé zetten worden kleinere steentjes naast elkaar gezet waardoor het bijvoorbeeld lijkt alsof de ring een grote diamant is. Welke manier je de ring ook draait, de ring zal blijven schitteren.

Micro pave zetting

Een micro-pavé zetting is eigenlijk hetzelfde als een pavé zetting. Alleen kan een micro-pavé zetting alleen via een microscoop met de hand worden geplaatst. Dit type zettingen zie je tegenwoordig steeds meer in sieraden. Hierbij is de steen niet heel duidelijk aan zijn vorm te herkennen maar vooral door de schittering. Vaak wordt dit gebruikt bij een edelsteen die in een mooie kastzetting is gezet, waarbij de rand van de zetting nog eens extra wordt geaccentueerd door kleine diamantjes die gezet zijn in micro-pavé.

Vraag het de specialist..

de typen zettingen die u ziet zijn de meest voorkomende zettingen.  uiteraard zijn er nog meer verschillende soorten zettingen en mogelijkheden. in ons atelier zijn wij gespecialiseerd in het vervaardigen van al uw wensen. graag nodigen wij u uit in onze winkel aan de witboomstraat 35 in Veen